Welkom in de Grote Kerk op deze avond van Goede Vrijdag. Dit is de tweede viering in de Stille Week voor Pasen. Velen van u waren hier gisteren ook al. Toen was het Witte Donderdag, een feestelijke dag.
We zaten samen rond de tafel en we waren met elkaar in gesprek. Het was een voorafbeelding van een wereld zoals God die heeft bedoeld. In die wereld dienen mensen elkaar, ze delen met elkaar. Ze dragen elkaars last, ze hebben elkaar lief.
Vandaag zien we de andere kant van ons samenleven: De wereld die wij elke dag ervaren, waarin delen en dienen het vaak afleggen tegen winstbejag en eigenbelang. Een wereld waarin moeite is en pijn, teleurstelling en verdriet. Wij maken het elkaar vaak moeilijk en leed kan ons zomaar overvallen.
Vanavond staat het lijden van Christus centraal, daarin herkennen we ons eigen lijden. Christus sluit zijn ogen niet voor het lijden dat er is. Hij ziet het lijden onder ogen en Hij neemt het op zich. En – en dat is heel belangrijk - in zijn lijden en ondanks zijn lijden houdt Hij vast aan de liefde.
En zo ontdekken wij: dat ook wij al dat lijden, dat onherroepelijk verbonden is met ons leven en samenleven, onder ogen kunnen zien en het óp ons kunnen nemen en dat wij ín al dat lijden vast kunnen houden aan de liefde. Als we dat doen ontdekken we: deze weg van liefde gaat dwars door het lijden heen. Deze weg van liefde – ook in het lijden – is de weg die ons leven zin en inhoud geeft. Elkaar liefhebben, dienstbaar zijn aan elkaars welzijn, samen delen. Dat vraagt veel van ons, maar het geeft ons nog veel meer – het geeft ons leven. Als het in de bijbel over ‘leven’ gaat, dan wordt dat bedoeld. In vreugde en verdriet, in leven en sterven vasthouden aan de liefde.
Wij zingen nu het lied (575) Jezus, leven van óns leven. Jezus, dood van ónze dood.
Gebed: Heer Jezus, God en mens, Maak mij vríj - door uw verbondenheid met ons. Maak mij rijk - door uw nood, Maak mij blij - door uw lijden, Maak mij levend - door uw dood. Amen.
OVERGANG NAAR STILLE TOCHT
Als we met open ogen door de stad gaan en het nieuws van dichtbij er ver weg tot ons nemen worden we geconfronteerd met geweld, onderdrukking, armoede en uitsluiting. Elke dag weer. We willen stil staan bij een paar van zulke ervaringen. Er is daarvoor een kruis geplaatst – aan de buitenmuur van de kerk.
We verlaten nu in stilte de kerk. Bij elk kruis staan we stil, we kunnen een lichtje aansteken, we zingen een kyrie uit Taizé. Zo verbinden we het lijden van onze tijd met het lijden van Christus. We vertrouwen deze mensen en hun lot toe aan God. Tegelijkertijd worden wij zelf uitgedaagd om met het mededogen van Jezus naar mensen te kijken, en hen te zien met Zijn ogen. In stilte lopen wij nu naar buiten.
Er zijn kruisen voor:
Verdronken vluchtelingen 2016 recordaantal van 5000
Mensen in armoede – 700.000 huishoudens in Ned, 1 vd 8 kinderen
Slachtoffers van honger – 20 miljoen mensen in Afrika
Slachtoffers van terreuraanslagen in Berlijn, Nice, Londen, Parijs, Stockholm
Bij elk kruis: Kort moment van stilte, Zingen allen samen: Kyrie uit Taizé, Plaatsen van waxinelichtjes
Na 4e kruis: Onze Vader
Gebed om zegen:
Goede God wij bidden U: Laat uw zegen ons troosten, als we verdrietig zijn,
Laat uw zegen ons sterken als wij ons zwak en machteloos voelen.
Laat uw zegen ons begeleiden op al onze wegen vandaag en alle dagen. Amen.
‘THE CRUCIFIXION’ van JOHN STAINER
m.m.v. Koor Vocalis St. Jan o.l.v. Arjen Leistra
Jelle Leistra, tenor, Frits Karskens, bas, Adriaan Hoek, orgel
Liturg: ds Marjolijn Russchen