Wat een bijzondere muziek en liedteksten hoor je toch altijd op de podcast ‘Bidden Onderweg’. Vandaag, 31 maart, zingt Musica Temprana het lied Dios es ya nacido. ‘God is nu geboren’.

Het kloppen van mijn hart, mijn in- en uitademen, het komen en gaan van mijn gedachten, de bewegingen van mijn gemoed, al dat leven in mij verwijst naar Gods voortdurende scheppingskracht. Ik word stil en richt mijn aandacht op zijn aanwezigheid in mij.

‘God is nu geboren?’ Het is toch geen kerst? Nee, nu begrijp ik het. Dit gaat over God die als het ware in mij wordt geboren – steeds weer opnieuw. Dit gaat over Gods scheppingskracht in mij. Wat mooi gezegd. ‘God is nu geboren’. God vernieuwt en herschept mij steeds weer.

Deze tekst past dus heel goed in de voorbereidingstijd van Pasen. Daar leven we naar toe: dat we herschapen worden naar het beeld van Christus.

De lezing is genomen uit het Evangelie volgens Johannes, hoofdstuk 7, vanaf vers 2.

Jezus gaat naar Jeruzalem om daar het Loofhuttenfeest te vieren. Jezus is een jood. Voor hem is het vieren van het Loofhuttenfeest belangrijk. Dit feest duurt een week. Die week woon je niet in je huis, maar onder een afdak, bedekt met loof. Dat herinnert aan de tijd, dat het volk Israël in de woestijn rondtrok. Door het vieren van het Loofhuttenfeest word je je ervan bewust dat je in stevig gebouwde huizen heel onzeker kunt zijn dat je gelukkig en blij kunt zijn in wankele hutten.

Maar Jezus heeft een probleem. Zijn optreden stuit op weerstand van de geestelijke leiders. Zij zien hem als een gevaar. Hij bedreigt hun gezag. Daarom proberen ze te bedenken hoe ze Jezus kunnen doden. Voor Jezus is het dus gevaarlijk om naar Jeruzalem te gaan. Toch doet hij dat. De viering van het Loofhuttenfeest is voor hem belangrijk. Hij wil, hij ‘moet’ daarbij zijn. Dat is zijn roeping. Hij zet zich niet af tegen het Joodse geloof. Hij leeft er juist naar. Misschien niet altijd naar de letter, maar wel degelijk naar de geest ervan. Hier moet hij zijn. Nu. Jezus zegt:
Ik ben niet namens mezelf gekomen; ik ben gezonden door iemand die betrouwbaar is, en hem kent u niet. Ik ken hem, omdat ik bij hem vandaan kom en hij mij heeft gezonden.’

Op de podcast wordt ons de vraag gesteld: Heb jij ooit het gevoel gehad: hier moet ik zijn, nu. Dit is voor mij de juiste plek, op het juiste moment.

Ik denk na. Voor mij geldt dit voor grote delen van mijn leven. Gelukkig ben ik nooit op de vijandigheid gestuit die Jezus heeft ervaren en ik doe mijn werk heel graag, maar ik ben wel vaak in situaties die ik erg moeilijk vind en die ik toch niet wil ontlopen. Waarom maak ik het mezelf niet wat gemakkelijker? Toch wel omdat ik vind, dat ik dit ‘moet’ doen. Je kunt dit een innerlijke drive noemen, maar ook ‘een roeping’. Nu snap ik ook waarom dit lied werd gespeeld. Je roeping is lang niet altijd hetzelfde als ‘leuke dingen doen’. Maar toch: je doet het, je ‘moet’ het doen, ‘je kunt niet anders’. Soms valt het zwaar, soms heb je geen moed meer. En dan toch krijg je weer nieuwe kracht, je wordt herschapen. Het lied zegt: om dat te kunnen ervaren is het goed om stil te worden en je aandacht te richten op Gods aanwezigheid in jou. Dan kan het gebeuren dat het kloppen van je hart, je in- en uitademen, het komen en gaan van je gedachten, de bewegingen van je gemoed, je wijzen op Gods voortdurende scheppingskracht – in jou.
De stem op de podcast vervolgt:

Misschien is dit een manier waarop God tot ons spreekt – ons, zonder woorden, zeggend dat God sterk aanwezig is in ons leven. Misschien is het mogelijk God te vragen om bevestiging van zijn krachtige, fundamentele aanwezigheid in ons leven, in het bijzonder op moeilijke momenten

Als je naar de lezing luistert hoor je misschien de kracht van de stem van Jezus als Hij zichzelf identificeert met ‘Diegene die hem gezonden heeft’- Diegene die Hem kent tot in het diepst van zijn wezen.

Laat jezelf toe een paar momenten eenvoudigweg met God te zijn… op de juiste plek… op het juiste moment… zonder dat je ergens anders zou moeten zijn…