De podcast begint met een aria van Bach: ‘Ich habe genug’

(op de site vind je informatie over de muziek die wordt afgespeeld). ‘Ik heb genoeg’.

Meteen weet ik: ‘dit wordt mijn motto deze veertig dagen’. Ik heb genoeg. Goed om dat te beseffen. Wat heb ik eigenlijk veel.

Een lieve man, geweldige kinderen, ik heb familie en vrienden, ik kan wonen in een fijn huis, ik heb zoveel bijzondere mensen ontmoet in mijn leven en mag meewerken aan zulke mooie dingen, waar heb ik het eigenlijk over als ik het moeilijk heb, of teleurgesteld ben in iets? Laat ik me dat voorhouden deze veertigdagentijd. Als je dat doet voel je je meteen anders.

Maar gaat de aria daar eigenlijk wel over? Nee, helemaal niet. Ai! De tekst verwijst naar de lofzang van Simeon in Lucas 2: 29-32 (Liedboek 159a) als hij het pasgeboren kind Jezus ziet. Simeon beseft: dit kind zal redding brengen. Hij zal een licht zijn voor alle volken. ‘Ik heb genoeg’, zegt hij.

Ik heb genoeg als ik weet dat er in mijn leven redding mogelijk is. Dat is de bedoeling van de komst van Christus. Hij bevrijdt ons uit alles wat ons gevangen houdt, of dat nu negatieve en sombere gedachten zijn, een uitzichtloze situatie of een leven in verdrukking op je werk of in een totalitaire staat. Dit kind zal ons redden uit alles wat ons welzijn en onze vrede in de weg staat. Dit te weten is genoeg. In alle moeite en pijn brengt Hij redding.

‘Ik heb genoeg’. Dit wil ik me voorhouden de komende tijd. Zou dat lukken? En: zou het me helpen? Helpt het jou?